Við skiljum ekki báta-business eða fiskveiðar yfir höfuð. Allskonar leiðir eru farnar í þessum málum, en það virðist vera að strandveiðar séu ekkert nauðsynlegar, heldur sé þetta meira svona lífstíll, eins og með bændur. Þetta snýst miklu meira um harkið og stemminguna, enda mikil stemming í hvoru tveggja, heldur en hvað er hagkvæmast eða besta leiðin til þess að framkvæma þessa hluti. Ríghaldið er í margar hefðir, en allt er í heiminum hverfult.
Veiðar eru mikilvægar fyrir brothættu og smáu sjávarþorpin, en væri ekki glimrandi hugmynd að stóru útgerðirnar myndu gera sjókvíar í höfnum smábæjanna og flytja fisk þangað fyrir litlu trillukallana til þess að veiða í þeim. Þeir gætu haldið áfram harkinu og fengju ennþá pening fyrir vinnu sína, hinir ríku yrðu jafn ríkir, og litlu sjókarlarnir fengju enn salt í grautinn og sinn lífstíl. Litlu þorpin myndu halda áfram sinni hnignun, en minna bras væri fyrir þá sem viðriðnir allt sem við kemur strandveiðum. Stóru togararnir eru hvort eð er að rífa upp hafsbotnin og skilja eftir sig rusl út um allt, og það er ekkert að fara stoppa bráðlega.
Strandveiðimenn ættu kannski erfitt með að kyngja þessu, en hægt væri að gera Truman show-esque veruleika fyrir þá, þar sem þeir vita ekki af því að þeir séu í sjókvíum að veiða. Gervigreindin hlýtur að geta séð fyrir þessu einhvern veginn, enda finnur hún lausnir við flest öllu þessa dagana. Verst væri þó ef einhverjir strandveiðimenn myndu lesa þetta, en þeir eru tæplega læsir, svo ekki þarf að hafa stórar áhyggjur af því.
Gervigreindin væri ef til vill góð til þess að leysa úr strandveiðivandamálum þjóðarinnar og innan skamms flestum vandamál heimsins. Aðalatriðið er fyrir okkur að fylgja leiðbeiningum hennar, a.m.k. til að byrja með, eða þangað til að greindin myndi læra á hegðun okkar. Þá myndi hún hvort eð er gera ráð fyrir óhlýðni mannkynsins og þeim óheppilega eiginleika sem við skörtum, að vilja frjálsan vilja, þó svo okkur líði best með blekkingu um frjálsan vilja. Það er ekki fyrr en við vitum að við höfum verið blekkt þegar við förum að ókyrrast.
UMMÆLI