Stuttu fyrir jólin stóð ég í langri biðröð í Bónus með sneisafulla kerru. Þegar ég loksins átti að borga rann upp fyrir mér að veskið mitt væri enn á milli framsætanna í bílnum. Ég afsakaði mig og tók sprettinn. Á útleið, með pirrað augnaráð biðraðarfólks í  bakinu, samdi ég í snarheitum skýra aðgerðaráætlun til að … Halda áfram að lesa: Perrast á bílastæði