Kaffið greindi frá því í gær að rannsókn embætti Lögreglustjórans á Norðurlandi eystra í byrlunar- og símamálinu hefur verið hætt. Páll Steingrímsson, skipstjóri hjá Samherja, tjáði sig í gær varðandi meinta byrlun og stuld á síma hans. Færslu Páls má lesa hér að neðan í heild sinni eins og hún birtist á Facebook-síðu hans:
Kæru vinir ættingjar og samstarfsfólk
Það er erfitt að lýsa þeim tilfinningum sem bærast með manni eftir að hafa verið brotaþoli í lögreglurannsókn sem tekið hefur ríflega þrjú ár og lýkur núna með tilkynningu lögreglunnar um að hún hafi ákveðið að hætta rannsókn málsins. Þó að ég hafi haft það á tilfinningunni um nokkurt skeið að svona gæti farið er þessi ákvörðun lögreglunnar talsvert áfall. Ekki síst vegna þess að hún sýnir að sú taktík sakborninga að tefja, blekka og afvegaleiða rannsókn málsins hefur gengið upp. Í það minnsta um sinn, því ég neita að gefast upp við að sækja réttlæti vegna þeirra árásar sem hópur fjölmiðlamanna gerði á fjölskyldu mína, því slík vinnubrögði mega aldrei verða endurtekin af þessum hóp, ALDREI
Nú þegar þessi tímamót eru í málinu skora ég á fólk að lesa tilkynningu lögreglunnar gaumgæfilega og láta ekki blekkingar sakborninganna villa sér sýn. Viðbrögð þeirra við niðurstöðunni í dag sýna að sem fyrr fara þeir með staðlausa stafi. Enginn getur efast um að mál þetta er einsdæmi í íslenskri réttarfarssögu. Rannsókn málsins hefur staðið yfir frá því í maí 2021 og hefur hluti þessara einstaklinga verið með stöðu sakbornings frá því í febrúar 2022.
Hluti sakborninga hlutu rannsóknarblaðamannaverðlaun Blaðamannafélags Íslands fyrir umfjöllun um það mál sem þau voru rannsökuð fyrir. Allir þessir einstaklingar eru áhrifamenn innan íslenskra fjölmiðla og hafa nýtt sér áhrif sín út í ystu æsar. Ég sem einstaklingur hef því mátt mín lítils í þeim átökum sem hafa staðið um málið, meðal annars vegna afskipta valdafólks í stjórnmálum.
En hvað skýrir ákvörðun lögreglunnar? Jú, málið er í raun fallið á tíma, fyrnt, meðal annars vegna þess hvernig sakborningar nýttu sér allar leiðir til að tefja og afvegaleiða rannsókn lögreglu. Höfum í huga að rannsóknin beindist að alvarlegum brotum á friðhelgi einkalífs míns meðal annars með því að hnýsast í, afrita, sýna, skýra frá, birta og dreifa í heimildarleysi skjölum, gögnum, myndefni, upplýsingum eða sambærilegu efni um einkamálefni mín. Allt var þetta gert blygðunarlaust og enginn getur hafnað aðild sakborninganna. Og við skulum líka halda því til haga að þessi rannsókn hefur aldrei á nokkrum tímapunkti snúist um þessi svokölluðu fréttaskrif þessa hóps og enda kemur það fram í yfirlýsingu lögreglunar.
“Þar er afstaða Lögreglustjóraembættisins á Norðurlandi eystra að allir sakborningar í málinu gætu hafa sýnt af sér atferli sem getur flokkast undir brot á framangreindum ákvæðum. Sérstakar aðstæður sem varða einkahagsmuni eða almannahagsmuni geta gert framangreinda háttsemi refsilausa. Augljósar refsileysisástæður gætu almennt verið þær að aðili hafi verið að skipuleggja glæp eða játa á sig alvarlegan verknað í einkagögnum en endanlegt mat um slíkt liggur hjá dómstólum. Rannsóknin beindist hins vegar aðallega að því að reyna að upplýsa hverjir afrituðu símann, hvar og hvernig það var gert. “
Mjög skýrt að lögreglan var ekkert að rannska nein skrif þessa hóps þó þau reyna að bera það á borð fyrir almening og það með stuðningi Blaðamannafélagsins, lýgi verður ekki að sannleik sama hversu oft hún er sögð.
Eins og kemur líka fram í tilkynningu lögreglunnar er það afstaða Lögreglustjóraembættisins á Norðurlandi eystra að allir „sakborningar í málinu gætu hafa sýnt af sér atferli sem getur flokkast undir brot á framangreindum ákvæðum“ [fetletrun mín]. Rannsókn lögreglu beindist aðallega að því að reyna að upplýsa hverjir afrituðu síma mínn, hvar og hvernig það var gert. Það liggur fyrir að birtar voru fréttir upp úr einkagögnum af símtækinu s.s. tölvupóstum, skjölum og spjallþráðum spjallforrita. Þeir gengu á skítugum skónum um mín persónulegu gögn.
Að endingu var það mat Lögreglustjóraembættisins á Norðurlandi eystra að ekki hafi tekist að sanna hver afritaði símann, hvernig og hver afhenti öðrum upplýsingar um einkamálefni mín, brotaþolans. Sakborningarnir neituðu að tjá sig hjá lögreglu, höfnuðu allri samvinnu og afhentu lögreglu engin gögn. Lögreglunni tókst ekki að afla fullnægjandi stafrænna gagna þar sem þeim hafði verið eytt og réttarbeiðnir sem sendar voru erlendum tölvuþjónustu fyrirtækjum skiluðu ekki árangri, þar var þögnin ein og íslensk lögregluyfirvöld hundsuð. Að endingu var það svo að sakborningarnir misnotuðu herfilega lög um vernd heimildarmanna og ófu þar mikin blekkingaleik. Það dugði til að tefja málið þó allir sjái í gegnum þann lygavef núna.
Þessi endalausi tafaleikur sakborninga og kerfisbundnar blekkingar skiluðu sér í því að lögreglan taldi málið fallið á tíma, fyrnt eins og áður sagði. Eftir stend ég og fjölskylda mín sem hefur orðið að þola hluti sem ég gæti ekki óskað verstu óvinum mínum. Ekki fengum við það réttlæti sem við töldum okkur eiga inni. En síðasta orðið hefur ekki verið sagt í þessu máli.
En ég bið ykkur líka um mínir kæru vinir að dreifa þessu…
kv Páll Steingrímsson
UMMÆLI